Sol Sinyal

2006’nın Haziran ayıydı. Her yaz olduğu gibi yine kargalar b*kunu yemeden kalkmış ve tulumumu giymiştim. Her şey rutindi o gün. Yine motor ilk basışta çalışmadı yine köpek beni yalamak için üzerime atlayıp enerji harcadı yine karşıdaki şizofren belirtileri gösteren komşumuz "Nereye gidiyorsun kerata?" diye sordu. Ben de her sabah olduğu gibi isyan edip, mahallede terbiyesiz etiketini yememek için "İşe gidiyorum Muhittin amca" diye cevap vermiştim. Her şey normal gibi gözüküyordu. Motoru çalıştırdım, köşeyi dönerken devasa köpeğin saldırmasıyla biraz daha hızlanarak sanayi yoluna çıktım. Yolda otostop çeken pala bıyıklı adamlara gazetelerde o dönemde çok boy gösteren t*cavüz olaylarından sonra daha temkinli yaklaştığım için hiç oralı olmadım. Zira gümbürtüye gitmek pekte akıl karı değildi. Neyse lafı uzatmayayım önümdeki römorklu traktörün hızını hesapladıktan sonra, ilerdeki kamyon yaklaşmadan geçmek için sol sinyali verdim ve sollamak için karşı güzergaha geçtim. Ama arkamdan gelen arabanın kendini F1 pilotu sanıp aynı anda geçmek istemesi beni römorkun arkasına dönmeye mecbur kıldı. Sağ kolumu kaldırıp adama böğürecekken, birden römorkun arkasındaki Dikkat (!) işaretine çok yaklaştığımı fark edip 2 frene birden bastım. Motorun üstünden öyle hızlı yere düştüm ki Başbakan Erdoğan'ın attan düşmesi benim düşmemin yanında hiç kalırdı. Asfaltla kafamın arasında 3 parmak mesafe kaldığında tek düşündüğüm küfür dağarcığımın ne kadar geniş olduğuydu. Arkamdan hızla gelen arabanın fren sesini duyduğumda salavat getirmeyi bile düşünmüştüm. Araba 5 metre kala durdu. Adam yanıma koşup "Bir şeyin yok ya?" diye sordu. Sonra üstüme bakıp oluk oluk akan kanı görünce ne kadar mantıksız bir soru sorduğunun o da farkına varmıştı. Neyse sonrası malum hastaneye götürmek için bir ambulans geldi. Kan tuttuğu için kaza anında bacağıma bakamamıştım. Sedye ile acil servise girerken insanların bacağıma melül melül bakması, bir an için bacağımın bacak olma durumundan çıktığını bile düşündürmüştü. Güzel bir hemşire gelip, kendi kadar güzel olmayan iğneyi vurmasıyla birden irkildim. Hemşirenin güzel ve bekar olması, iğnenin acısını hiç azaltmamıştı. Sonrasını hatırlamıyorum. Kendime geldiğimde hastane odasındaydım. Yanımda ailem ve "Erkek adam bayırlır mı len hiç sıpa?" diye pis pis sırıtan, azrailin almayı unuttuğu bir dede.

BURAK tarafından yazılmıştır.
3 MAYIS 2009

Yorum Ekle |  Arkadaşınıza Gönderin |  Yazdır